het aantal sportvelden van kunstgras is de afgelopen jaren in Italië sterk gegroeid zonder dat daar duidelijke aanleiding voor was.
De industrie heeft een 100% plantaardige infill geïntroduceerd met materialen zoals kokos, kurk, rijstkaf, maïskolven, bast, veenmos en verscheidene andere producten, in een poging het speelcomfort gelijk te krijgen aan dat van natuurgras. Hoewel er gevallen bekend zijn waarin we deze doelstelling benaderd werd, bleven de nadelen met betrekking tot duurzaamheid en kosten van beheer en onderhoud bestaan.
Bovendien verbruiken deze sportvelden meer water dan een natuurlijk grasveld doordat de hogere temperatuur in het synthetisch substraat leidt tot meer verdamping.
Deze problemen doen de vermeende voordelen van kunstgras, namelijk duurzaamheid en lage kosten, volledig teniet.
De oplossing geboden door sommige fabrikanten om nieuwe infill te maken door gras en ondergrond te mixen met de originele infill (in strijd met milieuwetten) en vervolgens nieuw gras te zaaien is natuurlijk volledig nutteloos.
Op een natuurlijke grasmat, als de wortels niet goed verankerd zijn en vooral op zandgronden in de winter, raken kluiten gemakkelijk los bij acties van spelers. Hierdoor onstaan gaten in het veld die de blessurekans verhogen. Het terrein is minder vlak, wat ten koste gaat van de veiligheid van de spelers. Ook is het duur om de grasmat na elke wedstrijd te moeten herstellen.
In het voorjaar van 2011 had Dr. Niko Sarris het idee om een natuurlijke grasmat aan te leggen op een speciaal ontworpen synthetische backing, om een speelveld bestand tegen 6 uur speeltijd per dag te creëren, voldoende voor de behoeften van de meeste sportclubs (gemiddeld zo'n 1200 uur per jaar).
Enkele maanden later, in juli 2011, hadden we de kans dit idee in de praktijk te testen: we werden gevraagd om een rugbyveld aan te leggen van versterkt gras, ter vervanging van het bestaande kunstgras speelveld.
Het budget was beperkt en we hebben verschillende oplossingen bestudeerd. Uiteindelijk vonden we de juiste balans: het idee van een hybride high-tech sportveld tegen lage kosten was geboren..
De volgende stap was experimenteren om een geschikt type kunstgras en de juiste ondergrond te selecteren. Na talrijke tests in ons bedrijf kwam Dr. Niko Sarris tot de eerste conclusies. Na bestudering van alle bestaande systemen en hun beperkingen vond hij een innovatieve technische oplossing om natuurgras en kunstgras samen te brengen.
In februari 2012 was PowerGrass klaar en hebben we het systeem gepatenteerd als Europees octrooi. Vervolgens hebben we onze promotionele activiteiten gestart en de eerste pilotprojecten opgezet.
De grootste verrassing was de reactie van klanten die teleurgesteld waren in kunstgrasvelden en zeer hoge verwachtingen van ons product hadden. In de zomer van 2012 waren twee testvelden klaar voor gebruik:
De resultaten overtroffen al onze verwachtingen en onze klanten waren zeer tevreden met PowerGrass.